W 2022 roku organizacja The Fawcett Society przeprowadziła badanie dotyczące menopauzy w miejscu pracy (Menopause and the Workplace). Była to ankieta przeprowadzona wśród ok. 4000 kobiet w wieku 45-55 lat, które obecnie lub w przeszłości doświadczyły objawów okołomenopauzalnych.
Objawy menopauzy znacząco wpływają na większość kobiet w okresie menopauzy. 77% kobiet doświadcza jednego lub więcej objawów, które opisują jako „bardzo trudne”. Nie chodzi tylko o uderzenia gorąca: więcej kobiet opisało trudności z zasypianiem (84%) i mgłę mózgową (73%) jako gorsze niż uderzenia gorąca lub nocne poty (70%). Z kolei 69% twierdzi, że doświadcza trudności z lękiem lub depresją z powodu menopauzy. Ciężkie objawy są gorsze u kobiet z klasy robotniczej, w porównaniu z kobietami na stanowiskach biurowych i kierowniczych.
Inne objawy, które zostały opisane jako trudne przez ponad połowę kobiet to lęk lub depresja (69%), ból stawów lub ich sztywność (67%) oraz niskie lub żadne zainteresowanie seksem (54%) zostały . Mniej powszechnie rozumiane objawy, takie jak obfite miesiączki (44%), kołatanie serca (41%) i suchość pochwy lub infekcje dróg moczowych (39%), nadal zostały opisane jako trudne przez ponad jedną trzecią kobiet w okresie menopauzy.
44% kobiet, które pracowały w okresie menopauzy, stwierdziło, że ich zdolność do pracy uległa pogorszeniu, w tym 18% kobiet stwierdziło, że ich obecne objawy wpływają na ich zdolność do wykonywania pracy, a 26% doświadczyło tego w przeszłości.
61% stwierdziło, że straciło motywację do pracy z powodu objawów, a 52% stwierdziło, że straciło pewność siebie.
26% kobiet, które pracowały w okresie menopauzy, wzięło urlop z powodu objawów, ale tylko 30% z nich podało menopauzę jako główny powód zwolnienia lekarskiego.
Jedna na dziesięć (10%) kobiet odeszła z pracy z powodu objawów menopauzy, 14% kobiet zmniejszyło liczbę godzin pracy (przeszło na część etatu), a 8% nie ubiegało się o awans. Menopauza jest wyraźnie przyczyną zatrzymania kariery kobiet i czynnikiem wpływającym na wielkość luki płacowej ze względu na płeć.
„W miejscu pracy menopauza jest stygmatyzowana, większość mężczyzn traktuje ją jako temat żartów i nie sądzę, żeby pracodawcy zdawali sobie sprawę, jak okropna może być ta sytuacja”.
„Doświadczyłam mobbingu w pracy i ludzi, którzy nie wierzyli, że moja choroba jest prawdziwa. Pracowałam w aptece, byłam niespokojna, nie chciałam iść do pracy. Doszło do tego, że nie chciałam wychodzić z domu, w rezultacie odeszłam z pracy i nigdy nie wróciłam”.
„Zanim dowiedziałam się, że jestem w okresie okołomenopauzalnym, straciłam pracę, ponieważ po prostu nie byłam w stanie dłużej funkcjonować. Teraz pracuję w edukacji na temat menopauzy, ponieważ nie chcę, aby ktokolwiek inny zmagał się z takimi problemami jak ja”.
„Próbuję po prostu żyć normalnie i traktować menopauzę jako normalny etap życia, ale mgła mózgowa jest naprawdę przerażająca i miałam szczęście, że mogłam odejść ze stanowiska kierowniczego i przejść na wcześniejszą emeryturę w wieku 55 lat. Gdybym nadal pracowała, nie jestem pewna, czy dałabym sobie radę, ponieważ praca w księgowości i związany z nią poziom szczegółowości uczyniłyby to niemożliwym”.
Istnieją spójne dowody na temat odpowiednich interwencji, które pracodawcy mogą podjąć, aby wspierać kobiety w miejscu pracy - zmiana kultury, szkolenia, specjalistyczne porady dotyczące menopauzy, dostosowanie polityki nieobecności, elastyczna praca i zmiany środowiskowe (np. w zakresie toalet, ogrzewania/chłodzenia i polityki hot desk). Większość kroków jest bardzo tania i może skupić się na prostym podnoszeniu świadomości lub przydzielenie roli punktu kontaktowego istniejącemu personelowi. Te, które wiążą się z kosztami w postaci polityki nieobecności i szkoleń, prawdopodobnie zostaną znacznie przeważone przez korzyści wynikające z uniknięcia niektórych skutków.